Η κρατική καταστολή απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους

Δεν θα μας φιμώσουν

Όσο πιο φανερή γίνεται στην κοινωνία η  χρεοκοπία της πολιτικής  που επιβάλλει η  τρικομματική κυβέρνηση και η τρόικα τόσο περισσότερο θα προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία. Η πιο σκληρή αντιλαϊκή πολιτική που επιχειρείται να επιβληθεί δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από αυξημένη κρατική καταστολή και τρομοκρατία. Σε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης του συστήματος, η οικοδόμηση ενός νέου μηχανισμού καταστολής στοχεύει στο να τρομοκρατήσει την κοινωνία, να αποτρέψει τη συμμετοχή σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, να εξασφαλίσει τη σιωπή και τη συναίνεση, να εξαφανίσει κάθε σκέψη αντίστασης.

Η σύγχρονη αστική δημοκρατία δίνει τη θέση της σε ένα καθεστώς “κράτους έκτακτης ανάγκης”, όπου κυριαρχεί μια μικρή πολιτική και οικονομική ελίτ έχοντας ως μοναδικό στόχο την αύξηση του κεφαλαίου της, πατώντας στις πλάτες του μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ολοκληρωτισμού και αυταρχισμού με στόχο τη στάση του πολίτη ως παθητικού παρατηρητή, θα πρέπει να ερμηνευτούν  η συντριβή των εργατικών κεκτημένων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η συνεχόμενη μείωση μισθών και συντάξεων, η ευέλικτη και μαύρη εργασία, η ανεργία, η ισοπέδωση της υγείας και της παιδείας,  η περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Η βαρβαρότητα αυτή βρίσκει αντίθετη την πλειοψηφία της κοινωνίας, τους εργαζομένους και τη νεολαία, οδηγώντας τον κρατικό μηχανισμό σε ολοένα και αυξανόμενη θωράκιση. Η άγρια αστυνομική βία και τρομοκρατία, τα ψεύδη και το κουκούλωμα γεγονότων από τα ΜΜΕ, η λεηλασία της φύσης στο όνομα του κέρδους (καταστολή του αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού),  η απαγόρευση διαδηλώσεων(επίσκεψη Μέρκελ, πορεία Πολυτεχνείου), η ανεξέλεγκτη ρίψη χημικών, οι προληπτικές, μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις, ο βασανισμός, η διαπόμπευση και το μαζικό φακέλωμα αγωνιστών, η συστράτευση παρακρατικών φασιστικών συμμοριών στοχεύουν στο φόβο και στην πειθάρχηση ώστε να περάσουν οι πολιτικές της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

Οι μετανάστες και οι μετανάστριες εργαζόμενοι, που καθ’ όλη την προηγούμενη περίοδο υπήρξαν το υπόδειγμα της εφαρμογής των επισφαλών όρων εργασίας, αποτελούν έναν ακόμη στόχο της κρατικής και παρακρατικής καταστολής. Οι ξένοι εργάτες μετατρέπονται σε «εγκληματίες» και αποτελούν «απειλή για τη δημόσια υγεία». Μετατρέποντάς τους σε αποδιοπομπαίους τράγους της κοινωνικής κρίσης ξεκίνησε ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό. Η επιχείρηση «Ξένιος Ζεύς» στο κέντρο της Αθήνας αλλά και σε άλλες πόλεις τους έβαλε ως στόχο, εξαλείφοντας με αυτό τον τρόπο “το πρόβλημα” που εμπόδιζε την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας . Ακολούθησε η συγκέντρωσή τους  σε κέντρα κράτησης, όπου επικρατούν άθλιες συνθήκες διαβίωσης, με ταυτόχρονη στέρηση της ελευθερίας τους. Συγχρόνως, οι νεοναζιστικές συμμορίες εξαπολύουν ανενόχλητες τη φασιστική τους βία με   πογκρόμ αλλά και δολοφονίες μεταναστών με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν  (Πακιστανού εργάτη) στα Πετράλωνα και όλα αυτά με την κάλυψη της αστυνομίας.  Όταν  το φασιστικό μίσος βρίσκει θεσμική νομιμοποίηση, τότε η βία κατά των αδύναμων γίνεται κανόνας και καθημερινή πραγματικότητα.

Με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και στο όνομα του χρέους, προκειμένου να διασφαλιστεί η υλοποίηση της πολιτικής κοινωνικής καταστροφής και διάσωσης του κεφαλαίου, από τη μια μετατρέπουν το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο σε επικερδή επιχείρηση και από την άλλη  στοχεύουν στην καταστολή των  αγωνιστικών κινητοποιήσεων  που ξεσπούν μέσα σε αυτό. Τέτοιες πρακτικές, στοχεύουν στη φίμωση των κοινωνικών και πολιτικών χώρων, όπου συντελούνται κινηματικές διεργασίες, ποινικοποιώντας έτσι την πολιτική έκφραση και δράση της αγωνιζόμενης νεολαίας. Το άσυλο καθώς αποτελεί λαϊκό κεκτημένο δεν καταργείται στα χαρτιά και με κανένα νόμο, ανήκει σε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας και η αξία χρήσης του νοηματοδοτείται μέσα από τους αγώνες της νεολαίας και των εργαζομένων.

Νέο στόχο της κρατικής καταστολής αποτελεί η επίθεση σε καταλήψεις. Οι επιθέσεις αυτές προφανώς και δεν στοχεύουν στην «πάταξη της ανομίας» αλλά εντάσσονται σε ένα γενικότερο πλαίσιο καταστολής. Οι κοινωνικοπολιτικοί χώροι που αντιστέκονται απέναντι στη βαρβαρότητα που θέλει να μας επιβάλλει το κράτος και το κεφάλαιο είναι δομές που ενισχύουν τη συλλογική σκέψη και δράση, είναι εστίες οργάνωσης και ανατροπής. Αποτελούν δεξαμενές αμφισβήτησης, αγώνα και αναχώματα ενάντια στον εκφασισμό και την απονέκρωση των περιοχών στις οποίες δρουν . Η επίθεση στους ελεύθερους χώρους και στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αποδεικνύει το φόβο τους απέναντι στη δυναμική των κινητοποιήσεων σε ενδεχόμενη κοινωνική έκρηξη. Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για πάταξη της ανομίας αποτελούν την αρχή στην ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης.

Ο όρος ανομία αποκτά ιδιαίτερο νόημα με τον τρόπο που χρησιμοποιείται καθώς δε γίνεται λόγος για παρανομία αλλά για ανομία. Η ουσία βρίσκεται στο ότι κάποιος δεν παραβαίνει το νόμο αλλά δρα εκτός νόμου. Δεν εντάσσεται δηλαδή στην ηθική μιας κοινωνίας την ίδια ώρα που ηθική της ηγεσίας (κυβέρνηση της κοινωνίας μας) είναι να επιβάλλει τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Έτσι, άνομος μπορεί να είναι ο καθένας μας, κατά βούληση του κρατικού μηχανισμού. Ονομάζουν ανομία την αντίσταση και την αλληλεγγύη. Χαρακτηριστική είναι η συνέντευξη κυβερνητικού αξιωματούχου στον ξένο τύπο ο οποίος εντάσσει στα πλαίσια της ανομίας μετά τις καταλήψεις, τα μαχητικά συνδικάτα, ουσιαστικά δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι θα ακολουθήσει οτιδήποτε ή οποιοσδήποτε αγωνίζεται ενάντια στην εφαρμογή των σχεδίων τους.  Εμείς απαντάμε ότι ανομία είναι η φτωχοποίηση της κοινωνίας, η καταπάτηση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Ανομία είναι η άγρια κρατική καταστολή και ο αυταρχισμός.

Η καταστολή δεν αφορά μόνο όσους την υφίστανται άμεσα. Αφορά όλους μας. Στην καταστολή να αντιτάξουμε τη συλλογική δράση. Στον ατομισμό την επικοινωνία και την αλληλεγγύη. Επενδύουμε στους αγώνες αντίστασης και αλληλεγγύης για να αλλάξουμε το μέλλον που μας επιφυλάσσουν.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Λαϊκή Συνέλευση Πατησίων